Als we al ergens naar uitkijken, dan is het naar de voorstelling van het verleden maand verschenen nieuwe album “Painless” van Nilüfer Yanya. Het Londense supertalent met Turks-Ierse en Caribische roots, liet net als in 2019 de Botanique opnieuw goed vollopen. Haar populariteit is ondanks de twee jaar Corona stilte niets weggedeemsterd en vanavond maakt ze acte de présence nu in de grootste zaal, de Orangerie. Gelukkig een staand concert. Een veel betere beleving dan toen we tijdens Les Nuits weggezakt lagen in een malse fluwelen zetel van een volle Le Grand Salon.

Haar eerste album “Miss Universe”, werd terecht door alle media de hemel ingeprezen en datzelfde jaar blies ze ons al omver met haar zwoele stem en uniek gitaarspel op het podium van de Club op één van de grootste Belgische festivals, Pukkelpop. Ons enthousiasme voor vanavond is dan zeker terecht en we werden alles behalve teleurgesteld. Het was even op wolkjes drijven toen we de zaal verlieten.

Net als haar primeur “Miss Universe” werd Nilüfer Yanya’s nieuwe album “Painless” fel in de pers bewierookt. Wie had gedacht dat ze vandaag op de proppen zou komen met een album gevuld met nummers waarmee ze energiek elk festivalpodium zou platspelen en de kassa zou doen rinkelen, komt bedrogen uit. Ze koos resoluut haar eigen zin te doen en kwam op de proppen met een instrumentaal minimalistischer album met meer details, zodat automatisch de teksten ook meer in de kijker staan. Gevoelens van liefdesverdriet, afwijzing en zelfs masochisme komen in de teksten naar boven. Subliem klinkt weer haar harmonisch gitaarspel en haar unieke soulvolle, hoog fluisterende stem, die drijft op de strakke drumbeats van Ellis Dupuy, ook drummer bij Puma Blue. Sax en elektronische wendingen doen de rest en zo word je bijna hypnotisch meegezogen in haar muziek.

Perfect voorbeeld hiervan is de heerlijke opener “Midnight Sun”, drijvend op een metronomische drumbeat, een simpele repetitieve gitaarriff, die grommend en dreigend vol distortion omslaat in het refrein en de ijlhoge stem van Nilüfer die je bij je nekvel grijpt. “Don’t like whenever I’m not in pain/Peeling back, not noticing/The blood and bones beneath my skin”, zingt ze wanhopig. Het trancegevoel van Radiohead op “In Rainbows” is nooit ver weg. Opvallend is hoe ze haar getormenteerd gevoelsleven blootlegt in verschillende songs. Scheiding in “Belong with you”, knap opwellend met sax van Jazzi Bobbi Driessen, en roestige basnoten, twijfel en schrik voor iets nieuws in het soulvolle “Chase Me” of in het strak, bijna elektronisch gedrumde en jazzy “The Dealer”. Allemaal mijmeringen van een jong iemand die wat worstelt met zichzelf en vertrouwen en liefde zoekt.

Muzikaal heeft Nilüfer Yanya nochtans zichzelf helemaal gevonden en het schuchtere meisje van in 2019 tovert regelmatig een glimlach op haar gezicht richting muzikanten en bedankt het publiek. “De eerste single van “Painless”, het explosieve “Stabilise” zet met zijn hectisch, razend ritme de ganse zaal aan het dansen, ideaal aangespoord door een cover van PJ Harvey die haar op het lijf geschreven staat, het mysterieuze “Rid Of Me”, knap tweestemmig gezongen en uitbarstend als een vulkaan met veel gitaargeweld en een wervelende sax in het refrein. Eigenlijk zet “Angels” uit haar “Miss Universe” doorbraakalbum, je op dezelfde manier op het verkeerde been, heupwiegend en poeslief startend, totdat het vuurwerk losbarst met de zin “Hey, now, honey, It’s not funny”. “In Your Head” laat dan weer niets aan twijfel over en laat dadelijk de gierende gitaar noten door je keel gieren in het veruit meest rockende nummer van de avond. Hoe je het ook draait of keert, Nilüfer Yanya blijft één van de meest originele acts om te bewonderen. Dat hoor je pas duidelijk in de gedurfde afsluiter “Heavyweight Champion of the Year” uit haar eerste album, dat ze met bijna in jodel overspringende stem solo op gitaar zingt en enkel naar het einde toe wordt aangespoord door bonkende bas, keyboard en drums.

Zuid-Londen zond al eerder zijn zonen uit naar Brussel met bands als Puman Blue, Black Midi, Squid, Black Country, New Road of andere King Krule’s. Zet deze zuster maar bij in de eregalerij van al dat jong, talentrijk geweld. Van deze Nilüfer Yanya hebben we zeker het laatste nog niet gezien of gehoord.

Yvo Zels

Foto's © Yvo Zels